"...Żadna sformalizowana instytucja nie może wychowywać – wychowuje człowiek."[źródło: ORE Joanna Sakowska JAK WZMOCNIĆ DIALOG Z RODZICAMI W SZKOLE Artykul_Jak_wzmocnic_dialog_z_rodzicami_w_szkole_J.Sakowska (1).pdf
]
„…naczelną wartością dla psychologa jest dobro drugiego człowieka. Celem jego działalności profesjonalnej jest niesienie pomocy innej osobie w rozwiązywaniu trudności życiowych i osiąganiu lepszej jakości życia na drodze rozwoju indywidualnych możliwości oraz ulepszaniu kontaktów międzyludzkich” (Kodeks etyczno-zawodowy psychologa).
Kim jest psycholog?
Jest to osoba, która ukończyła wyższe, jednolite studia na kierunku psychologii. Psycholog to osoba, która przygotowana jest do pracy z drugą osobą, udzielania jej wsparcia oraz pomocy psychologicznej. Jeśli zaś osoba potrzebuje odpowiedzi lub informacji, konkretnego rodzaju wsparcia – psycholog rozmawia, odwołuje się do różnych kontekstów sytuacyjnych, rodzinnych i światopoglądowych; bada przekonania. Zbiera dane, interpretuje i przekazuje je rozmówcy w nowy sposób umożliwiający znalezienie rozwiązania trudnej sytuacji. Psycholog nie daje gotowych rozwiązań „na tacy”, ponieważ mu nie wolno, nie ma takiego prawa, aby mówić jednoznacznie co dla kogoś jest dobre, a co złe. Psycholog raczej naprowadza na różne możliwe obszary, klaryfikuje wypowiedzi i tendencje samego rozmówcy, pozostawiając mu jednak wolną wolę i samodzielność dokonywania wyboru, odkrywania trafnych rozwiązań.
Zadaniem psychologa/pedagoga szkolnego jest pomoc rodzicom, uczniom i nauczycielom w radzeniu sobie z różnymi problemami i trudnościami oraz wspieranie rozwoju i edukacji uczniów.
Do psychologa/pedagoga szkolnego można zwracać się z bardzo różnymi sprawami związanymi ze szkołą, ale również z rówieśnikami, czy z problemami domowymi.
Tajemnica zawodowa?
Idąc do psychologa, możesz zastanawiać się, czy to, o czym będziecie rozmawiać, zostanie między Wami. Psychologa obowiązuje tak zwana tajemnica zawodowa, oznacza to, że psycholog nie może opowiadać innym o tym, czego dowiaduje się od Ciebie. Jednak, jeśli psycholog spotyka się z osobą niepełnoletnią, to o pewnych sprawach musi rozmawiać z jej rodzicami lub opiekunami. Psycholog musi poinformować rodziców, jeśli dziecku grozi jakieś niebezpieczeństwo. Z reguły powinien też informować rodziców o ogólnym przebiegu spotkań, na przykład
o samopoczuciu dziecka, jednak nie musi dzielić się z nimi szczegółami dotyczącymi tych spotkań. Na spotkaniu możesz zapytać psychologa o to, co zostanie między wami, a o czym musi informować rodziców.
Różne ciekawe artykuły:
Gdy masz dylemat, jak postąpić…
800 100 100 – Wsparcie dla Nauczycieli i Rodziców
Bezpłatny i anonimowy telefon dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie pomocy dzieciom i nastolatkom przeżywającym kłopoty i trudności. Czynny od poniedziałku do piątku między 11.00 a 15.00.
800 70 22 22 – Linia Wsparcia
Bezpłatny i anonimowy telefon dla osób dorosłych, które potrzebują wsparcia i informacji. Czynny codziennie (również w dni świąteczne) przez całą dobę. W wybrane dni i godziny dyżurują dodatkowo psychiatrzy, prawnicy, pracownicy socjalni.
116 123 – Kryzysowy Telefon Zaufania
Bezpłatny telefon dla osób dorosłych, które potrzebują wsparcia i porady psychologicznej. Dysponuje bazą teleadresową miejsc świadczących profesjonalną pomoc na terenie całego kraju. Czynny codziennie (również w soboty, niedziele i święta) między 14.00 a 22.00.
https://madraochrona.pl/strefa-specjalisty/depresja-u-dzieci-i-nastolatkow/
https://forumprzeciwdepresji.pl/depresja/kazdy-moze-miec-depresje/depresja-u-dzieci-i-mlodziezy
10 myśli Jespera Juula o wychowaniu dzieci
1. "Wiele z tego, co rodzice nazywają nieposłuszeństwem, wynika po prostu z niejasności ich komunikatów, albo tego, że nie są świadomi wymowy swoich słów lub zachowań. A dzieci tak samo mocno ustosunkowują się do świadomych, jak i nieświadomych zachowań dorosłych".
2. "Dzieci nie wiedzą, czego potrzebują. Wiedzą tylko, na co mają ochotę. Kiedy zatem ich zachcianki stają się kryterium dla rodziców, ich właściwe potrzeby nie zostają zaspokojone".
3. "Uważam, że głęboka prawda tkwi w powiedzeniu: oceniając swoje dzieci jako złe, sprawiasz, że stają się złe".
4. „(Do dziecka:) Zobacz, przez ostatnie dwa tygodnie ciągle się na ciebie wściekałem, kiedy zrobiłeś to i to. Nie wiem, jak mógłbym to zmienić. Czy możesz mi pomóc?".
5. „Dialog, w którym godność stron jest jednakowo ceniona, pozwala każdemu wypowiedzieć swoje myśli, uczucia, marzenia, potrzeby i cele. Partnerzy nie próbują zagadać siebie nawzajem ani rozcieńczać przedmiotu rozmowy pustym teoretyzowaniem”.
6.„Moim zdaniem, największą stratą dzieci w ostatnim trzydziestoleciu jest fakt, że nie istnieje dla nich żadna przestrzeń wolna od dorosłych. Nie ma już drzewa na podwórku, gdzie mogłyby przebywać same. Dawniej dzieci kształtowały swoje kompetencje społeczne w zabawie i komunikacji z innym dziećmi. Takiej możliwości już prawie nie mają, bo nawet kiedy są razem, to dookoła stoją dorośli, którzy się do wszystkiego wtrącają”.
7. „Chodzi tylko o to, by okazywać dziecku taki sam szacunek, jaki okazywałabyś dorosłemu”.
8. „Najlepszym prezentem, jaki rodzice mogą dać dziecku, jest świadomość, że myślą, to co mówią, i mówią, to co myślą”.
9. „Współcześnie nadal oswajamy się z ideą, że dzieci są nie tylko odrębnymi istotami, ale także stanowią wartość samą w sobie, gdyż są wyjątkowe i dobre tylko dlatego, że istnieją!”
10. "Wszyscy mamy ten sam problem, który można określić następująco: kocham cię, ale jak mam postępować, żebyś i ty poczuł, że cię kocham?"
Jesper Juul to duński pedagog i terapeuta rodzinny, który całkowicie zmienił sposób patrzenia na dziecko. Zachęcam do lektury:
Pod tym linkiem znajdziecie jego najsłynniejsze książki.
Twierdząc, że dzieci są kompetentne, chcę powiedzieć, że mogą one nauczyć nas tego, co powinniśmy wiedzieć. Dzieci dają nam informację zwrotną, która umożliwia nam odzyskanie utraconych umiejętności i pomaga pozbyć się nieskutecznych, nieczułych i destrukcyjnych wzorców zachowania. Czerpanie wiedzy od własnych dzieci wymaga dużo więcej niż tylko prowadzenia z nimi rozmowy. Musimy zbudować z nimi prawdziwy dialog, którego wielu dorosłych nie potrafi nawiązać nawet z innymi dorosłymi: osobisty dialog oparty na poszanowaniu godności obu stron.
Jesper Juul
